Onlangs kwam er een melding binnen van een lid van onze vereniging dat waarschijnlijk een wasbeerhond was aangereden in Eerde. Een bevestiging van deze waarschijnlijke waarneming konden we niet krijgen. Maar het voorkomen van deze soort in onze regio is mogelijk.
Wasbeerhond (foto Vroege Vogels/Vara)
De wasbeerhond (Nyctereutes procyonoides) is een roofdier uit de familie van de hondachtigen en moet niet verward worden met de wasbeer, of met de das, de kleur van deze dieren komt namelijk wel een beetje overheen.
Vanwege zijn pels is hij in het Europese deel van Rusland ingevoerd. Ontsnapte en verwilderde exemplaren verspreidden zich in westelijk richting door Europa. In Nederland treffen we de soort steeds vaker aan in het oostelijke deel van ons land.
Ook al lijken wasbeerhonden een beetje op wasberen, ze zijn niet verwant.
Zowel de wasbeerhond als ook de wasbeer zijn dus ‘exoten’, de provincies mogen daarom besluiten om evt. ‘de stand te beperken’.
Door jagers wordt de wasbeerhond ook wel marterhond genoemd, naar de Duitse naam voor het dier: Marderhund.
Van neus tot staartpunt kan de wasbeerhond tot 105 cm lang worden, de staart meet ca. 22 cm. Hij staat laag op de poten en de vacht is langharig en heeft een geelachtig bruine grondkleur. Hierdoor lijkt hij groter.
’s Zomers is de juist geruide vacht nog kort, wat hem een korte periode slanker en donkerder doet lijken. Het is een nacht- en schemerdier dat bij voorkeur leeft in vochtig loof- en gemengd bos met een dichte onder begroeiing. Zijn dieet bestaat uit insecten, vogels, vissen, hagedissen. In het najaar zijn vruchten en noten geliefd. Ook eet hij afval en aas.
Wasbeerhonden zijn geen echte gravers, ze maken graag gebruik van holen van dassen of vossen.
Wasbeerhonden leiden een tamelijk verborgen leven, want ze blijven graag in de dekking. Ze worden vooral als verkeersslachtoffer waargenomen.
Evt meldingen graag doorgeven aan de zoogdierwerkgroep (Arend Spijker 0529-453534, of 06-21266680)
Op 8 april 2017 werd het eerste nest met drie gezonde raven geringd door Han Bouman ( coördinator van onze vogelwerkgroep ) in samenwerking met Gerbrand Groen (vrijwilliger vogelwerkgroep) en met de hulp van klimmer Wouter Thijs Nijhuis ( Hovenier Nijhuis Groentechniek Ommen )
De raven gebruiken sinds 2016 het oude nest niet meer: ze hebben een nieuw onderkomen gezocht in een hoge boom, even verderop in het gebied.
De Raaf is de wildste en schuwste soort van onze kraaien. Raven zijn vaak te vinden in paren of familiegroepen, ze zwerven rond in grote territoria. Vroeg in het voorjaar maken ze spectaculaire baltsvluchten. Het zijn dan ook vogels die vroeg in het jaar jongen hebben want ze beginnen heel vroeg met het leggen van eieren, soms zelfs als het nest nog met sneeuw is bedekt. Dit is de reden waarom Han Bouman jonge raven al zo vroeg, in dit geval in de maand april, kan ringen.
Met een lengte van 54 tot 67 cm zijn raven de grootste leden van de kraaienfamilie- en daarmee ook de grootste van de zangvogels want de Raaf is een zangvogel. Een Raaf is groter dan een Buizerd en veel groter dan een Zwarte kraai.
Raven zijn alleseters: ze eten zaden, bessen ongewervelden, de eieren- of jongen van andere vogels, zieke of gewonden vogels en zoogdieren ter grootte van een konijn. Maar het zijn uiteindelijk aaseters die het moeten hebben van dode schapen, dode reeën en andere kadavers en afval.
Omdat we tot op heden geen ander nest ontdekten lijkt het er op dat Han in 2017 maar één nest Raven kan ringen.
Verslag Han Bouman en Ella Roelfs Rijzebol
Fotografie: Gerbrand Groen
“STOP” zei Machteld een aantal weken geleden, toen we onderweg waren naar Hellendoorn- Nijverdal. Het was geen drukke, doorgaande weg, dus remde ik onmiddellijk, want als Machteld “stop ”zegt, is er altijd iets bijzonders te doen of te zien. Aan de rechterzijde van de auto stond een mannetjes fazant in de berm. Om het beest niet te laten schrikken fotografeerde Machteld de vogel zonder het portierraampje te laten zakken! De kans van zo dichtbij een foto van een wilde fazant te maken, komt immers niet dagelijks voor.
Nadat de fotogenieke fazant een paar keer was vereeuwigd liep hij langs de voorkant van mijn auto en ging daarna voor mijn portier staan. Ik had het lef het raampje te laten zakken want Machteld had immers al foto’s genomen en de fazant liet zich toch wel erg mooi zien op deze manier. Na een poosje liep de fazant weer naar de andere kant van mijn auto, echter steeds langs de voorkant!
Omdat de fazant dit ritueel steeds herhaalde besloten wij de fazant weg te jagen omdat het toch wel erg gevaarlijk was op en naast de rijbaan! Wij stoppen wel voor een fazant maar dat doet niet iedereen! Dus stapte Machteld uit de auto, liep kordaat naar de fazant om deze te verjagen naar de weilanden ernaast. Gemakkelijker gezegd dan gedaan, want Meneer de Fazant liet zich niet verjagen en zette de aanval in! Voor mij een reden hulp te bieden, want gepikt worden door een Fazant is ook niet iets waar je blij mee moet zijn.
De fazant vertrok echter niet en bleef aanvallen!
Henk Jan Bezemer vertelde me dinsdag 14 februari, tot mijn grote verassing, dat hij een Witoogeend had zien zwemmen in één van de vijvers van de Dante. De Witoogeend is namelijk een zeldzame broedvogel. Mijn reactie was dan ook voorspelbaar; snel gewapend met mijn fotocamera naar de desbetreffende Dantevijver waar de Witoogeend tot mijn grote vreugde nog aanwezig was. Hij zat zelfs te zonnen aan de rand van de vijver bij een bankje! Ik kon het niet beter treffen want de Witoogeend bleef mooi zitten toen ik er met een grote boog omheen liep om niet tegen de zon in te moeten fotograferen.