Soms hebben Machteld en ik bijzondere ontmoetingen met een fazant. Dat we in 2021 opnieuw een niet alledaags treffen hebben met een paartje fazanten, hadden we zeker niet verwacht.
Dinsdag 27 april wandelen we langs de oever van het meanderende riviertje de Bevert met als doel de jaarlijks terugkerende dotterbloemmonitoring. Een aantal jaren geleden was er namelijk nog geen enkele dotterbloem te vinden langs de oever van de Bevert, maar tegenwoordig groeien en bloeien er een paar prachtige eigele exemplaren langs de oever van de beek. Dotterbloemen zijn vooral te vinden langs oevers van beekjes, rivieren en ondergelopen rietlanden.
Terwijl wij oplettend zoeken tussen de vegetatie, steekt er opeens een witte kop uit het lange gras achter een aantal bosjes, ongeveer honderd meter bij ons vandaan. Machteld fluistert verbaasd: “Wat is dat”? Ik heb even geen idee: een patrijsachtig iets? Een fazant? Inderdaad, het blijkt een fazant te zijn, maar wel een hele vreemde vogel, namelijk een witte, maar dan zonder rode ogen. Het kost ons moeite het dier te fotograferen aangezien wij achter diverse struiken en tussen het kreupelhout staan… Wij moeten tussen de vele takken door focussen en dan is het wel een kunstje om het dier goed in beeld te krijgen, maar uiteindelijk lukt het toch nog het dier te fotograferen.
Na een poosje steekt er opeens nog een kop boven het hoge gras uit: het mannetje. Dit is een prachtig gekleurd exemplaar. Hij heeft duidelijk geen bezwaar tegen een wit vrouwtje. We constateren dat we hier te maken hebben met een leucistisch vrouwtje.
Op woensdag 5 mei 2021 zag Anita Wichers tijdens het schapen hoeden een Lammergier op de Archemerberg.
Ze mailde:
Ogen als pizzaborden en hartritme was niet meer te meten.
Onze BOA had dinsdag een doodgereden reegeit opgehaald.
Na waarneming Lammergier, overlegd om doodgereden reegeit aan te bieden. Op de berg gelegd voor de Lammergier.
Binnen no time kwam de gier aan zweven om het aangeboden kadaver te bezoeken!
"We hadden peper en zout stelletje, bestekje en servetje bijgeleverd".
Waanzinnig...Fantastisch!!!
Momenten om stil van te worden!!!
Hartrime hier nog absoluut niet op peil.
Zelf helaas geen mooie picture kunnen maken, maar for ever in geheugen gegriefd.
Vandaag was ie nog te bewonderen, wat vele vogelaar aantrok.
En de dagen erna zijn door die vogelaars massaal foto's gemaakt van de lammergier. Het werd een gezellige boel en een mooie mix van vogelaars en toevallige voorbijgangers die zich afvroegen wat er toch voor bijzonders te zien was op dat kaalgekapte stuk van de Archemerberg.
Iets minder gezellig was de blijkbaar onbedwingbare drang van sommige vogelaars om voor de perfecte foto letterlijk van het pad af te gaan. De BOA's hadden hun handen vol om teveel verstoring te voorkomen.
Zondag 9 mei aan het einde van de ochtend liet de lammergier zich nog een keer goed dichtbij zien en vertrok toen richting onweersbui ten noordwesten van Ommen.
Zondagmorgen zitten we altijd relaxt in onze woonkamer te ontbijten met uitzicht op de voortuin en tuin aan de zijkant van ons huis waar altijd van alles gebeurt, mede doordat we er allemaal voedsel hebben hangen.
Meestal komen er koolmezen en pimpelmezen op af. De laatste tijd zien we, dat de huismus hetzelfde huzarenstukje uithaalt als de mezen door op de kop of klevend aan de zijkant van de nootjes en vetbol te pikken. De roodborst en heggenmus zitten op de grond om de kruimels op te pakken.
Soms komt er een gaai of grote bonte specht langs waarbij alle kleinere vogels eerbiedig aan de kant gaan.
We zien boomkruipers langs de stam en de huismuur omhoog en naar beneden klimmen. De boomklevers doen er niet voor onder. Kortom er is veel leven. Zo herken je alleen al aan het gedrag allerlei activiteiten. Daardoor word je er soms opmerkzaam op gemaakt als er wat anders plaats vindt dan je gewend bent.
En dat zag ik deze morgen ook: een merel op de rug gezien die zich anders gedroeg dan normaal. En toen zij zich omdraaide zag ik een witte bef: het was onmiskenbaar een beflijster! Na haar een tijdje geobserveerd te hebben vloog ze weg omdat er een gaai aankwam. Na een uurtje zagen we aan de zijkant van het huis opnieuw een beflijster alleen nu het mannetje.
Nu kon ik gauw de camera erbij pakken en een foto maken. Minder fraai dan ik wilde, want hij zat behoorlijk verscholen tussen de takken, maar ik wilden geen kniesoor zijn.
Onze dag is in ieder geval goed begonnen. Het halve werk is af.
tekst en foto: Henk-Jan Bezemer
Deze Zwarte ibis beproeft zijn geluk op de Ommermars met een koude winterweek in aantocht.
(foto's Martien Naarding)